When we finally settled in, we decided to take our chances and go see the sunset from the viewpoint that was a 5 minute walk away from the apartment. The views - wow! That was the highest point around, so the view of the town and the neighbouring islands was magnificent. And that actually was the best sunset we saw in Alesund, so we were happy we went.
We had two options to get from the apartment to the town centre. Well, two on foot. I'm not counting the buses or taxis, cause we didn't use them.
We could either walk down among the houses to the main street and follow it to the town centre. Which we did maybe once... And rather on the way back.
Or we could follow the trail towards the viewpoint. Usually, there are stairs from the viewpoint right into the town centre (see picture below), but they were being repaired, so we couldn't use them. However, we could make a turn somewhere next to the direction sign and get down as well. Not straight to the centre, but close enough. We loved that path since most of it was above the town and we felt like we were so far away from the civilisation (apart from the lights all along the way, especially useful after dark ;)).
*
Jak już wspominałam, Norwegia przywitała nas piękną, słoneczną i ciepłą pogodą. Przejazd z lotniska do Alesund, przez kilka wysp, obfitował w cudowne widoki, choć nie trwał długo. Kiedy dotarliśmy do centrum miasteczka, nasza gospodyni, Antonia czekała już na nas. Stwierdziła, że lepiej będzie, gdy tam się umówimy i sama zabierze nas do mieszkania. Antonia jest bardzo miłą i ciepłą osobą, więc jeśli kiedykolwiek przypadkiem będziecie szukali noclegu w Alesund, z czystym sumieniem mogę ją polecić. W każdym razie, w drodze do mieszkania Antonia mówiła, że rzeczywiście trafiliśmy na wyjątkową pogodę. Mówiła, że zwykle o tej porze roku meble ogrodowe ma już dawno pochowane, bo inaczej musi je zbierać z ogrodów sąsiadów, gdyż tak silne wieją wiatry. A mi się nawet udało jednego wieczoru posiedzieć trochę na dworze, bo tak było ciepło.
Kiedy już się rozgościliśmy, postanowiliśmy skorzystać z tego naszego szczęścia i pójść obejrzeć zachód słońca z punktu widokowego, który znajdował się jakieś 5 minut spacerem od mieszkania. Widoki - wow! To najwyższy punkt w okolicy, więc widok na miasto i pobliskie wyspy był cudowny. I był to najładniejszy ze wszystkich zachodów słońca, jakie udało nam się w Alesund zobaczyć, więc tym bardziej byliśmy zadowoleni, że zdecydowaliśmy się tam pójść.
Mieliśmy dwie drogi, którymi mogliśmy się dostać z mieszkania do centrum miasta. Dwie piesze drogi. Autobusów i taksówek nie liczę, bo z nich nie korzystaliśmy.
Pierwszą było zejście pomiędzy domami do głównej ulicy i pójście wzdłuż tej drogi do centrum miasta. Skorzystaliśmy z niej z raz... i to raczej w drodze powrotnej.
Drugą drogą było pójście szlakiem w stronę punktu widokowego. Zwykle, wprost z punktu widokowego można zejść schodami do centrum miasta (co widać na jednym ze zdjęć poniżej). Ale my, oczywiście, trafiliśmy na remont tychże schodów, więc zejście nimi odpadało. Jednakże, w drodze z mieszkania do punktu widokowego mogliśmy odbić na drogę w stronę miasta. Stał tam drogowskaz, zresztą i tak ciężko byłoby się zgubić. Nie dochodziło się tamtędy do samego centrum, ale bliziutko. I tą właśnie drogą głównie się poruszaliśmy. Większość tej drogi biegnie wysoko ponad miastem, więc czuliśmy się, jakbyśmy byli z dala od cywilizacji (no, może poza drobnym szczegółem w postaci oświetlenia wzdłuż tej drogi, głównie przydatnego po zmroku ;)).
That's what the path/trail looked like / Tak właśnie wyglądała ścieżka
Views from the path / Widoki ze ścieżki
The direction sign / Kierunkowskaz
The neighbouring islands / Sąsiednie wyspy
Alesund
