Anyway, we started the day by spending a few lazy hours in Monterosso, mainly on the beach. We were also happy to find out that the seaside trails (previously closed due to bad weather conditions) were open for the day. Since that was our last full day in Cinque Terre (we were leaving for Pisa and then for Poland the next day around 10 or 11 am), we couldn't miss such an opportunity.
We bought ourselves a daily ticket for the Cinque Terre National Park trails (aka the seaside trails, the only ones you have to pay for) and were ready and eager to get to Vernazza on foot.
The beginning of the trail is steep. Very steep. But, at the same time, easier to climb than the one from Manarola to Riomaggiore. We were going up, and up, and then a little bit more up. But once we got to the more or less flat area, it was more or less flat for a longer time. There were a few ups and downs on the way, too, but not that long and steep.
And the views were stunning! It was sunny, with hardly any clouds on the sky. The colour of the water perfectly contrasted the few lazy sailboats. This hike was definitely longer than the one from Manarola to Riomaggiore, we could all feel that. The sunshine made us so much more thirsty and tired on the way. But we were all glad we made it to Vernazza. We got to see it all that colourful, in the beautiful, sunny weather. Just the way I wanted to see it in the first place. And I was not disappointed with that view.
Nasz czwarty dzień w Cinque Terre już od wczesnych godzin porannych był piękny i słoneczny. Taka zmiana! Byliśmy nią zachwyceni. Potraktowaliśmy to jako nagrodę za trud wspinaczki w deszczu poprzedniego dnia, i gdybyśmy wiedzieli, że czeka nas za to taka nagroda, poszlibyśmy na szlak już pierwszego dnia. Chociaż, z drugiej strony, cieszę się, że zobaczyliśmy Cinque Terre w tak różnych warunkach pogodowych.
W każdym razie, dzień zaczęliśmy powoli i leniwie, spędzając kilka godzin w Monterosso, głównie na plaży. Ku naszej wielkiej radości, dowiedzieliśmy się również, że szlaki biegnące wzdłuż brzegu morza (zamknięte poprzednio z powodu złej pogody) na ten dzień zostały otwarte. Jako że był to nasz ostatni dzień w pełni spędzony w Cinque Terre (następnego dnia koło 10-11 wyruszaliśmy do Pizy i dalej do Polski), więc nie mogliśmy przegapić takiej szansy.
Kupiliśmy sobie bilety na szlaki należące do Parku Narodowego Cinque Terre (zwane również szlakami nadmorskimi, jedynymi, które są płatne) i byliśmy zwarci i gotowi, by pieszo dostać się do Vernazzy.
Początek szlaku jest stromy. Bardzo stromy. Choć miałam wrażenie, że łatwiejszy do pokonania niż szlak z Manaroli do Riomaggiore. Szliśmy w górę, w górę, a następnie jeszcze trochę w górę. Aż w końcu dotarliśmy do mniej lub bardziej płaskiej drogi, która taką pozostała na dłuższy czas. Kilka razy trzeba było jeszcze zejść trochę w dół, by znów wspiąć się w górę, ale ani nie były to odcinki długie, ani strome.
A widoki były oszałamiające! Było słonecznie, na niebie prawie żadnych chmurek. Kolor wody pięknie kontrastował z nielicznymi, leniwymi żaglówkami. Przejście tej trasy zajęło zdecydowanie więcej czasu niż przejście trasy z Manaroli do Riomaggiore, wszyscy to zdecydowanie czuliśmy. Ale byliśmy zadowoleni, że udało nam się przejść do Vernazzy. Udało nam się ją zobaczyć, tak pełną koloru, przy pięknej, słonecznej pogodzie. Czyli tak, jak od początku chciałam ją zobaczyć. I ten widok zdecydowanie mnie nie zawiódł.
Oh, to have such a pool with such a view / Chciało by się mieć taki basen z takim widokiem
Monterosso as seen from the trail / Monterosso widziane ze szlaku
The first glimpse of Vernazza / Pierwszy rzut oka na Vernazzę
Ha, we made it! / Ha, udało się!
No comments:
Post a Comment